مصاحبه تلویزیونی روحانی؛ وعده هایی که نه فراموش و نه عمل می شود

منصور امان

حُجت الاسلام حسن روحانی دست به یک پاتک خفیف علیه باند ولی فقیه زده است تا به این وسیله به فشارهایی که برای کُنترُل و مُدیریت او صورت می پذیرد، واکُنش نشان داده باشد. در همین حال او به وسیله این حرکت تلاش می کند به انتقادهای فزاینده نسبت به مشی مُنفعلانه و دوگانه خود در برابر چالشهای داخلی پاسُخ دهد.

آقای روحانی در گُفتُگوی تلویزیونی خود، باند حاکم را یک اقلیت ناچیز خواند و از سیاست تخریب گرانه آنها گله کرد. او سپس بی درنگ پرچم سفید تکان داد و از آنها خواست چون زیر یک سقف و در یک قایق هستیم، نگذارند اخلاق صدمه ببیند.

آقای روحانی یادآور شد که از او خواسته شده در این برنامه تلویزیونی به شایعه پراکنها و تخریب گرها پاسُخ بدهد اما او مُعتقد است که الان زمانش نیست و نیازی به این کار نمی بیند. وی در طول این گُفتُگو خطاب به باند رقیب چندین بار یادآور شد که مایل به پاسُخ دادن به آنها نیست و با مشروط کردن این امر به زمان و مقطع مناسب، کوشش کرد آن را همچون یک برگ برنده در آستین جلوه دهد.

تهدید نسیه آقای روحانی یادآور تاکتیکی است که سلف او نیز اشتیاق زیادی به استفاده از آن داشت و در انتها زیر نام بگم بگم به تابلوی یک مضحکه عمومی تبدیل شد.

حُجت الاسلام روحانی بخش زیادی از سُخنان خود را به برشمُردن موفقیتهای دولتش در پهنه های خارجی و اقتصادی پرداخت؛ ادعایی که فقط تا آنجا که به منافع نظام مربوط می شود، می توان آن را به طور مشروط جدی گرفت. همزمان، با وجود ارایه این خدمات، او از نقد کردن آنها به سود بهبود موقعیت خود و جناح میانه در هرم قُدرت و عمل به وعده هایش ناتوان بوده است. این تناسُب نابرابری است که از اصلاح طلبان، تدارُکچی ساخت و باند رقیب را قادر ساخت از ناتوانی آنها سرمایه بسازد.

با هر درجه از تُندی انتقاد از باند حاکم یا پاسُخگویی تلویزیونی به آنها، در انتها آنچه که رویکرد آقای روحانی را محک می زند نه رویارویی لفظی، بلکه اقدام مُشخص برای عمل به وعده های خود به زنان، اقلیتها، جوانان، روزنامه نگاران، فعالین صنفی، زندانیان سیاسی، کوشندگان مدنی و در مجموع وعده بازکردن فضای امنیتی حاکم بر جامعه است.

او در مُصاحبه خود کمترین نشانه ای از حتی حرکت در این مسیر را به دست نداد، بر هیچیک از چالشها در این نُقطه انگُشت نگذاشت و در عوض با اقلیت ناچیز مُعرفی کردن آمران و عاملان فضای امنیتی، به آستان باند حاکم که سر رشته همه نخها و بندها در این پهنه را به مدد کُنترُل قوه قضاییه، دستگاه امنیتی، زندانها و پُلیس در دست دارد، کُرنش کرد.

حُجت الاسلام حسن روحانی در مورد تعهُداتش به گُفتن اینکه آنها را فراموش نکرده و حافظه اش خوب است اکتفا کرد. این سُخنی است که بیش از همه در مورد بدنه اجتماعی جناح میانه و اصلاح طلبان نیز اعتبار دارد.