برخی از زندانیان میناب می‌گویند "دسترسی به مواد مخدر به مراتب آسان‌تر از مواد غذایی است."
برخی از زندانیان شهرستان میناب می‌گویند در این زندان همواره تهیه مواد مخدر آسان‌تر از تهیه مواد غذایی است و فروشگاه زندان اجناس تاریخ گذشته و فاسد را آن هم چند برابر قیمت واقعی، به زندانیان می‌فروشد. این وضعیت در شرایطی مشاهده میشود که زندانیان میناب بارها به آن معترض شده‌اند ولی تاکنون نظارتی صورت نگرفته است.
این زندانیان می‌افزایند: "زندانیان سیاسی در این زندان، در میان زندانیان دارای رفتارهای پرخطر از جمله قاتلین یا سارقین مسلح و یا اراذل و اوباش و معتادین تزریقی نگهداری می‌شوند."
بنابه این گزارش دو تن از زندانیان این زندان به نام‌های "احمد زارعی" که به اتهام مواد مخدر چند بار آزاد و دوباره دستگیر شده و شخصی دیگر به نام "مصطفی حسینی" معروف به مصطفی غلام که همکار مسوول بند عمومی زندان است خود به اتهام قتل زندانی است. برخی از زندانیان میناب بر این باورند که این دو زندانی از همکاران " فیروز زاده" مسوول زندان بوده و مسوول فروش مواد مخدر در زندان هستند.
به گفته زندانیان معترض میناب، در این زندان یک کیلو تریاک به 15 میلون تومان، 100 گرم شیشه به 17 میلون تومان و یک کیلو بنگ (حشیش) به 12 میلیون تومان در این زندان خرید و فروش میشود.
خريد و فروش موادمخدر در زندان، در زندان‌های ایران پدیده‌ای رو به رشد است و به گفته فعالان زندانی، این شیوه از فروش مواد مخدر، به عنوان شغلی پر سود برای سوداگران محسوب میشود.
فروش و پخش مواد مخدر در زندان‌های ایران توسط زندانیان، بیش‌تر وقت‌ها با همکاری مسوولان زندان و گاهی نیز با کمک نهادهای امنیتی برای معتاد کردن زندانیان سیاسی و عقیدتی انجام می‌گیرد.
زندان میناب یکی از زندان‌های بزرگ ایران به شمار می‌رود که در آن تهیه مواد مخدر به مراتب آسان‌تر از تهیه مواد غذایی و سایر مواد خوراکی است.
از سوی دیگر یک گزارش پژوهشی دولتی نشان می‌دهد 37 درصد زندانیان گفته‌اند که به خاطر تهیه مخارج روزمره در زندان، مجبور به توزیع مواد مخدر در زندان شده‌اند. 23 درصد هم پاسخ داده‌اند که به خاطر نیاز مالی خانواده و 40 درصد هم برای تامین مواد مصرفی خود مجبور به فروش یا توزیع مواد مخدر در زندان هستند.
اما آنچه برای همه زندانیان و فعالان حقوق بشری مهم و معلوم می‌باشد این نکته است که نهادهای امینتی و سازمان زندان‌های ایران، در این باره همواره یا همکار آنها در پخش مواد مخدر بوده و یا در نظارت و ممانعت از گسترش آن در زندان‌های ایران سهل‌انگاری کرده است.
کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی
برخی از زندانیان شهرستان میناب می‌گویند در این زندان همواره تهیه مواد مخدر آسان‌تر از تهیه مواد غذایی است و فروشگاه زندان اجناس تاریخ گذشته و فاسد را آن هم چند برابر قیمت واقعی، به زندانیان می‌فروشد. این وضعیت در شرایطی مشاهده میشود که زندانیان میناب بارها به آن معترض شده‌اند ولی تاکنون نظارتی صورت نگرفته است.
این زندانیان می‌افزایند: "زندانیان سیاسی در این زندان، در میان زندانیان دارای رفتارهای پرخطر از جمله قاتلین یا سارقین مسلح و یا اراذل و اوباش و معتادین تزریقی نگهداری می‌شوند."
بنابه این گزارش دو تن از زندانیان این زندان به نام‌های "احمد زارعی" که به اتهام مواد مخدر چند بار آزاد و دوباره دستگیر شده و شخصی دیگر به نام "مصطفی حسینی" معروف به مصطفی غلام که همکار مسوول بند عمومی زندان است خود به اتهام قتل زندانی است. برخی از زندانیان میناب بر این باورند که این دو زندانی از همکاران " فیروز زاده" مسوول زندان بوده و مسوول فروش مواد مخدر در زندان هستند.
به گفته زندانیان معترض میناب، در این زندان یک کیلو تریاک به 15 میلون تومان، 100 گرم شیشه به 17 میلون تومان و یک کیلو بنگ (حشیش) به 12 میلیون تومان در این زندان خرید و فروش میشود.
خريد و فروش موادمخدر در زندان، در زندان‌های ایران پدیده‌ای رو به رشد است و به گفته فعالان زندانی، این شیوه از فروش مواد مخدر، به عنوان شغلی پر سود برای سوداگران محسوب میشود.
فروش و پخش مواد مخدر در زندان‌های ایران توسط زندانیان، بیش‌تر وقت‌ها با همکاری مسوولان زندان و گاهی نیز با کمک نهادهای امنیتی برای معتاد کردن زندانیان سیاسی و عقیدتی انجام می‌گیرد.
زندان میناب یکی از زندان‌های بزرگ ایران به شمار می‌رود که در آن تهیه مواد مخدر به مراتب آسان‌تر از تهیه مواد غذایی و سایر مواد خوراکی است.
از سوی دیگر یک گزارش پژوهشی دولتی نشان می‌دهد 37 درصد زندانیان گفته‌اند که به خاطر تهیه مخارج روزمره در زندان، مجبور به توزیع مواد مخدر در زندان شده‌اند. 23 درصد هم پاسخ داده‌اند که به خاطر نیاز مالی خانواده و 40 درصد هم برای تامین مواد مصرفی خود مجبور به فروش یا توزیع مواد مخدر در زندان هستند.
اما آنچه برای همه زندانیان و فعالان حقوق بشری مهم و معلوم می‌باشد این نکته است که نهادهای امینتی و سازمان زندان‌های ایران، در این باره همواره یا همکار آنها در پخش مواد مخدر بوده و یا در نظارت و ممانعت از گسترش آن در زندان‌های ایران سهل‌انگاری کرده است.
کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر