«جرم اینها (میرحسین موسوی، مهدی کروبی و زهرا رهنورد) بزرگ است و اگر امام بودند شدیدتر برخورد می‌کردند. اگر اینها محاکمه شوند حکمشان خیلی سنگین خواهد بود و قطعا شما راضی نخواهید بود. ما(!) اکنون به اینها ملاطفت کرده‌ایم.»
این لحن صحبت از آن خامنه ای رهبر مذهبی(!) جمهوری اسلامی است .
سخنانی سرشار از غرور و تکبر و خود بلند مرتبه بینی که همگی نشان های بسیار دارد برای آنان که خوب بنگرند و خوب تامل کنند تا بهتر متوجه شوند که چگونه شخصیت های سیاسی و مذهبی به دام خودکامگی فرو رفته و دچار سرنوشت شوم میشوند و البته شباهت خیره کننده دیکتاتور ها (صدام، قذافی، خامنه ای) قابل تامل و عبرت انگیز است.
شاید کمتر کسی در عکس ها به هویت سرباز آمریکایی که درهنگام بیرون آوردن خفت بار دیکتاتور عراق از چاه در کنار او دیده میشد توجه کرده است،نام او ''سمیر'' است، سمیر در کودکی بسیاری از اعضا خانواده خود را در سرکوب مخالفان نظام دیکتاتوری عراق به فرمان صدام که دارای ولایت مطلقه در عراق بود از دست داده بود و پس از طی سالها و پیمودن راهی پر پیچ و خم به آمریکا رسیده و به ارتش آمریکا میپیوند و سرنوشت آنچنان رقم میخورد که از میان صدها هزار سرباز ارتش آمریکا این سمیر است که صدام را از چاه بیرون میکشد و در جواب توهین های دیکتاتور، مشتی بر دهان صدام میزند که دهان خونی صدام در عکس قابل مشاهده است و اینچنین دیکتاتوری که ولایت مطلقه و فرماندهی کل قوا را برعهده داشت و مخالفانش را با سرکوب،زندان، شکنجه و اعدام به ظاهر ساکت مینمود با دریافت مشتی از فردی که فرزند یکی از صدها هزار قربانیش بوده بناگاه هیمنه پوشالیش فرو میریزد و از اینکه اوهم همانند دیگر دیکتاتورهایی که اوفکر میکرد از آنها قویتر است و خود را برتر از دیگران و فصل الخطاب نظام خویش میدانست دارای سرنوشتی سیاه گشته است بهت زده شده و با حیرت به دوربین خیره شده بود.
و اما سخن آخر .....
عبرت ها چه بسیارند و عبرت گیرندگان چه اندک !
تمامی دیکتاتور ها در زمان و مکان خود میپنداشتند که از پیشینیان خود قوی تر و مکارترند، همگی گمان میبرند که نمایندگانی خاص از سوی خداوند بر روی زمین هستند و همگی خود را صاحب مال، جان و ناموس و حتی تصمیم گیرنده درباره خصوصی ترین حقوق مردم تحت سلطه خود میدانستند ولی همانا آنچه از جانب خداوند و مردم خود دریافت کردند چیزی جز نابودی که ثمره ی آه مظلوم و خون بیگناه نبوده ، نیست و نخواهد بود ....
محمد رستگار- حمید رضا جاوید
جمعه ۲۷ تیر ۱۳۹۳
این لحن صحبت از آن خامنه ای رهبر مذهبی(!) جمهوری اسلامی است .
سخنانی سرشار از غرور و تکبر و خود بلند مرتبه بینی که همگی نشان های بسیار دارد برای آنان که خوب بنگرند و خوب تامل کنند تا بهتر متوجه شوند که چگونه شخصیت های سیاسی و مذهبی به دام خودکامگی فرو رفته و دچار سرنوشت شوم میشوند و البته شباهت خیره کننده دیکتاتور ها (صدام، قذافی، خامنه ای) قابل تامل و عبرت انگیز است.
شاید کمتر کسی در عکس ها به هویت سرباز آمریکایی که درهنگام بیرون آوردن خفت بار دیکتاتور عراق از چاه در کنار او دیده میشد توجه کرده است،نام او ''سمیر'' است، سمیر در کودکی بسیاری از اعضا خانواده خود را در سرکوب مخالفان نظام دیکتاتوری عراق به فرمان صدام که دارای ولایت مطلقه در عراق بود از دست داده بود و پس از طی سالها و پیمودن راهی پر پیچ و خم به آمریکا رسیده و به ارتش آمریکا میپیوند و سرنوشت آنچنان رقم میخورد که از میان صدها هزار سرباز ارتش آمریکا این سمیر است که صدام را از چاه بیرون میکشد و در جواب توهین های دیکتاتور، مشتی بر دهان صدام میزند که دهان خونی صدام در عکس قابل مشاهده است و اینچنین دیکتاتوری که ولایت مطلقه و فرماندهی کل قوا را برعهده داشت و مخالفانش را با سرکوب،زندان، شکنجه و اعدام به ظاهر ساکت مینمود با دریافت مشتی از فردی که فرزند یکی از صدها هزار قربانیش بوده بناگاه هیمنه پوشالیش فرو میریزد و از اینکه اوهم همانند دیگر دیکتاتورهایی که اوفکر میکرد از آنها قویتر است و خود را برتر از دیگران و فصل الخطاب نظام خویش میدانست دارای سرنوشتی سیاه گشته است بهت زده شده و با حیرت به دوربین خیره شده بود.
و اما سخن آخر .....
عبرت ها چه بسیارند و عبرت گیرندگان چه اندک !
تمامی دیکتاتور ها در زمان و مکان خود میپنداشتند که از پیشینیان خود قوی تر و مکارترند، همگی گمان میبرند که نمایندگانی خاص از سوی خداوند بر روی زمین هستند و همگی خود را صاحب مال، جان و ناموس و حتی تصمیم گیرنده درباره خصوصی ترین حقوق مردم تحت سلطه خود میدانستند ولی همانا آنچه از جانب خداوند و مردم خود دریافت کردند چیزی جز نابودی که ثمره ی آه مظلوم و خون بیگناه نبوده ، نیست و نخواهد بود ....
محمد رستگار- حمید رضا جاوید
جمعه ۲۷ تیر ۱۳۹۳
Sepidedam
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر