خبرگزاری هرانا ـ مهدی سحرخیز، فرزند روزنامه‌نگار زندانی عیسی سحرخیز، همزمان با تولد پدرش نامه‌ای خطاب به دبیرکل سازمان ملل نوشته است. او ضمن توضیح خلاصه ای از فشارها و وضعیت پدرش، از دبیرکل سازمان ملل خواسته است که وضعیت بازداشت‌های خودسرانه و زندانیان سیاسی را در ایران پیگیری کند.
متن نامه مهدی سحرخیز را در ادامه می‌خوانید:
اینجانب مهدى سحرخیز هستم. فرزند عیسی سحرخیز، روزنامه نگار و فعال سیاسى و مدیر کل سابق مطبوعات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامى ایران در دوره ریاست جمهورى رئیس جمهور خاتمى.
اگرچه تعداد زندانیان سیاسى در ایران انقدر زیاد است که به خاطر سپردن نام همه آنها کار دشواریست ولى نام عیسى سحرخیز براى خیلى از فعالین سیاسى نامى است آشنا. فردى با سوابق متعدد زندانى سیاسى و همچنین از زندانیان حوادث بعد از انتخابات سال ٢٠٠٩ ایران که در سیستم قضایى ناعادلانه ایران علاوه بر حبس و شکنجه هاى فیزیکى و روانى حتى در جلسات رسمى هم مورد ضرب و شتم قرار گرفت که شکستگى دنده ها به دلیل پرتاب شىء سخت و گاز گرفتن شدن توسط شخص نماینده قوه قضائیه و قاضى دادگاه ویژه روحانیت که به تایید پزشکى قانونى نیز رسیده است از جمله این موارد بود.
و اما درست چهار ماه قبل و تنها بعد از دو سال آزادى، ایشان مجدداً در تاریخ ٢ نوامبر ٢٠١۵ با حکم شعبه دوازده دادسرای تهران و از سوی ماموران سپاه پاسداران، پس از بازرسی منزل و ضبط وسائل شخصی و ابزار کارش در منزل بازداشت شد. بازداشتى که بیشتر به گروگانگیرى شبیه بود تا بازداشت طورى که تا ۴٠ روز بعد از بازداشت نه خانواده و نه وکیل از محل نگهدارى ایشان اطلاعى نداشته و اجازه اولین تماس تلفنى با خانواده ۴٠ روز بعد از بازداشت صادر شد. ایشان در طول مدت بازداشت دو بار دست به اعتصاب غذا زد که بار اول بعد از ۵٠ روز به درخواست عده اى از بزرگان به اعتصاب غذای خود پایان داد ولى مجدداً از تاریخ ۶ ژانویه ٢٠١۶ اعتصاب غذاى خود را آغاز کرده است ولى با گذشت حدود چهار ماه و با وجود مشکلات فراوان پزشکى هنوز هیچ مسئولى براى روشن کردن وضعیت ایشان پاسخگو نیست.
تا کنون عناوین مختلفی نظیر “تبلیغ علیه نظام”، “توهین به رهبری” “نشر اکاذیب” و “اجتماع و تبانی به قصد اقدام علیه امنیت ملی” به عنوان اتهامات ایشان ذکر شده ولى تا این لحظه هیچ پرونده اى به مراجع قضایی ارسال نشده و برگذارى دادگاه به بعد از انتخابات مجلس ایران موکول شده است و از طرفى به دلیل اتهامات کذبى چون تجمع و تبانى که هرگز اتفاق نیفتاده امکان آزادى به قید وثیقه نیز وجود ندارد تا این گروگانگیرى تا بعد از برگذارى انتخابات به طول بیانجامد.
به زعم بیشتر کارشناسان شاید جرم عیسى سحرخیز تنها این بود که درست چند روز قبل از بازداشت و در مقاله اى خوش خیال‌ها منتشر شد به مانند هر روزنامه نگار دیگرى در جهان با تحلیل شرایط سیاسى موجود و با ترسیم فضاى انتخابات پیش روى مجلس شوراى اسلامى و مجلس خبرگان به نوعى ناخواسته به افشاگرى پرداخت که این کار به مذاق رهبر جمهورى اسلامى و سیستم قضایى کشور خوش نیامد و اکنون بعد از گذشت چهار ماه که بخش اعظم پیش بینى هاى ایشان به وقوع پیوسته و اکثریت قریب به اتفاق کاندیداهاى جریان مخالف رد صلاحیت شده اند تا انتخابات تنها با حضور یک جریان مشخص برگذار شود، علت بازداشت ایشان روشن تر میگردد.
با توجه به این که ایشان بعد از آزادى در اکتبر ٢٠١٣ از طرف پزشکى قانونى نامه عدم تحمل کیفر دریافت کرده بود و همچنین پزشکى قانونى کشور که یک مرجع معتبر است توصیه اکید کرده بود که ایشان به دلیل بیمارى باید تحت نظر پزشکان متخصص باشد، متاسفانه در طول این مدت از بدیهیترین حقوق یک زندانى اعم از کتاب، روزنامه، کاغذ، قلم، تلوزیون و حتى هواخورى محروم بوده است چه رسد به دسترسى به دارو و پزشک.
همانطور که میدانید و حتماً شنیده اید نمایندگان ایران در مجامع بین المللى اذعان میدارند که ما در داخل ایران حتى یک زندانى سیاسى نداریم و این در حالیست که تعداد بسیار زیادى از زندانیان سیاسى در ایران با مشکلات شدید پزشکى و بیماریهاى سخت در دوران حبس خود دست به گریبانند بدون آنکه مرجع و مقامى به شکایات و اعتراضات آنان و خانواده هاى مستاصلشان کوچکترین توجهى کند و پاسخگو باشد. در این شرایط چاره اى به جز استمداد کمک از مجامع بین المللى وجود ندارد هرچند این امید اندک باشد. امروز که سالروز تولد عیسى سحرخیز است وى به دلیل عدم دسترسی مداوم به پزشک و دارو در وضعیت بحرانی قرار گرفته است و مسئولین سخت مشغول تهیه مقدمات انتخابات تشریفاتى و یا سفرها و سخنرانى هاى خود در سطح بین المللى هستند و انتظار تمام ملت ایران از مجامع بین المللى این است که توافق با جمهورى اسلامى ایران به قیمت نادیده گرفتن حقوق اولیه آنان نباشد.
لذا از طرف خودم و به نیابت از خانواده تمام زندانیان سیاسى و همچنین خبرنگارانى که با هدف روشنگرى زندگى خود و خانوده خود را قربانى میکنند از آن مقام محترم خواهشمندم به تحقیق و پى گیرى وضعیت زندانیان سیاسى در ایران توجه نشان داده و براى ممانعت از بازداشتهاى خودسرانه طولانى مدت با اتهامات دروغین و شکنجه زندانیانى که نیاز به مراقبتهاى پزشکى دارند از طریق اعزام نمایندگان و پزشکان سازمان ملل متحد اقدام نماید تا فعالیتهاى این سازمان همانطور که شایسته است در حد نام آن و فراتر از انتشار اعلامیه و بیانیه باشد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر