خبرگزاری هرانا – بهنام ابراهیمزاده فعال کارگری و زندانی سیاسی زندان ر رجایی شهر کرج طی نامه‌ای می‌نویسد: «تاسف آور آنکه با وجود خشم و اعتراض‌های صورت گرفته توسط مردم در چندین شهر خصوصا در اصفهان، هنوز عاملان و آمران این حادثه وحشتناک شناسایی و دستگیر نشده‌اند. فطعا اگر به جای این اسیدپاشان فعالینی سیاسی بودند و اقدامی در جهت بر پایی تجمع و اعتراض صورت می‌گرفت، تا به حال دستگیر و محاکمه هم شده بودند. رفتار و عمل این افراد مفاهیم ارزشمند و کرامت انسانی را زیر سئوال می‌برد. در هر حال همدردی و کمک به قربانیان برای تحمل درد و رنجشان و پاک کردن آثار این جنایت از چهره‌شان قدم کوچک و وظیفه همگان است. ولی مهم‌تر از آن پا ک کردن جامعه از وجود چنین خطراتی است و این حداقل انتظار مردم از حکومت است.»
متن کامل این نامه که در اختیار خبرگزاری هرانا قرار گرفته را در زیر می‌خوانید:
در هزار سوم و قرن بیست و یکم و در ادامه کودک کشی‌ها در غزه و کشتار بیرحمانه و تجاوز به زنان و دختران در شنگال عراق و کوبانی سوریه توسط تروریستهای داعش و قربانیان چندین هزار نفری ویروس آبولا، حالا ماجرای اسید پاشی به زنان و دختران در اصفهان بار دیگر نحرکات اجتماعی و افکار عمومی را برانگیخته است. موضوعی که همچنان به یکی از اتفاقات پر سر و صدای این روز‌ها بدل شده است.
جالب اینکه دستگاه قضایی و امنیتی هنوز مسببان این اسیدپاشی وحشت آور را پیدا نکرده‌اند. اظهارات یکی از نمایندگان مجلس و بسیاری دیگر گویای این است که این اسیدپاشی آگاهانه و در راستای همان طرح حزب الله امر به معروف و نهی از منکر و جلوگیری از «بدحجابی» صورت گرفته است. این اسید پاشی‌ها زندگی را برای هر انسان دردمندی تلخ می‌کند. هجوم وحشیانه به زنان و اسید پاشی بر چهره آنان، عملی شنیع و کثیف و غیر قابل توجیه و دفاع می‌باشد. این کار امنیت جامعه را با شوم‌ترین روش‌های ضد بشری هدف گرفته است و به نظر من از هر جرمی سنگین‌تر و شنیع‌تر است و با وحشیگیری‌های تروریستهای فضای داعش چندان فاصله‌ای ندارد.
تاسف آور آنکه با وجود خشم و اعتراض‌های صورت گرفته توسط مردم در چندین شهر خصوصا در اصفهان، هنوز عاملان و آمران این حادثه وحشتناک شناسایی و دستگیر نشده‌اند. فطعا اگر به جای این اسیدپاشان فعالینی سیاسی بودند و اقدامی در جهت بر پایی تجمع و اعتراض صورت می‌گرفت، تا به حال دستگیر و محاکمه هم شده بودند. رفتار و عمل این افراد مفاهیم ارزشمند و کرامت انسانی را زیر سئوال می‌برد. در هر حال همدردی و کمک به قربانیان برای تحمل درد و رنجشان و پاک کردن آثار این جنایت از چهره‌شان قدم کوچک و وظیفه همگان است. ولی مهم‌تر از آن پا ک کردن جامعه از وجود چنین خطراتی است و این حداقل انتظار مردم از حکومت است.
فرجام سخن اینکه. تقویت همبستگی اجتماعی در التیام نگرانی‌ها و هراس از این جنایت ضروری است. قربانیان اسید پاشی باید تحت درمان لازم و با استانداردهای قابل قبول و رایگان قرار گیرند. خانواده‌های قربانیان اسید پاشی را تنها نگذاریم و از هیچ کمکی در راستای بهبودی قربانیان اسید پاشان و تقویت روحیه خانواده‌هایشان دریغ نکنیم. اسید پاشی بر روی زنان را شدیدا محکوم کنیم.
٢۵ نوامبر برابر با ۴ دسامبر سنتا روز جهانی اعتراض علیه خشونت علیه زنان است. فرصت مناسبی است که این روز را به روز همبستگی با قربانیان اسید پاشی در ایران تبدیل کنیم و ضمن اعلام وسیع‌ترین حمایتمان از آنان انزجار خود را از این جنایت و هر نوع خشونتی علیه زنان اعلام کنیم.
بهنام ابراهیمزاده (اسعد) زندانی سیاسی دربند از زندان رجایی شهر (گوهردشت)، سالن دوازده بند چهار، آبان ٩٣، ایران، کرج
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر