یادم هست سال ۷۸ به دلیل سردبیری و ادارهٔ نشریهٔ هویت خویش و درج بیانیهٔ «ساختار سیاسی آینده ایران» که خواهان جمهوری سکولار و دموکراتیک شده بودیم، به زندان افتادم. البته کمتر از یک ماه پس از این بازداشت، حملههٔ وحشیانه به کوی دانشگاه تهران و خلق جنبش ۱۸ تیر ۷۸ توسط دانشجویان اتفاق افتاد. در همان زمان آقای خاتمی در جریان سفر به نیویورک و در پاسخ به یک خبرنگار، ادعا کرد؛ ما روزنامه‌نگار زندانی نداریم.
در آن زمان همبندی آقای مهندس امیرانتظام، مهندس میر سعیدی، و دوستان دیگری چون صادق سیستانی و حسن کریمی بودم. آنها با برخوردی طنزآمیز از من پرسیدند؛ پس تو چه کاره هستی!؟
آن دوران گذشت تا محمود احمدی‌نژاد کشتی بان پست در نظام مقدس اسلامی شد. من همچنان زندانی بودم و او در سفر نیویورک، در پاسخ به خبرنگار مدعی شد؛ ما در ایران هیچ زندانی سیاسی نداریم. در دوره ایشان البته به اندازه‌ای زندانیان سیاسی افزایش یافته بودند که سالن ۱۲ زندان رجایی شهر همگی از هم پرسیدند پس ما را به چه دلیل زندانی کرده‌اند؟
این دوره ی ۸ ساله نیز بگذشت تا نوبت به آقای حسن روحانی رسید تا جانشین روسای پیشین شود تا همچنان پاسدار نظام مقدس اسلامی باشد. اخیرا شنیدم گویا ایشان نیز مدعی شده‌اند کسی را به دلیل انجام وظیفه‌ی روزنامه‌نگاری بازداشت نکرده یا نمی‌کشند!
چند روزی است زندانیان سیاسی سالن ۱۲ رجایی شهر از من می‌پرسند بالاخره تو روزنامه‌نگار هستی یا نه؟
برای آگاهی خوانندگان عزیز توضیح می‌دهم که اگر لایحه ی دفاعیه‌ی من در مورد پرونده ی سال ۸۸ که منجر به ۸ سال حبس قطعی برایم شده است را بخوانید، متوجه خواهید شد که دلیل اصلی محکومیتم، مطالبی است که در وبلاگ «پیام دانشجو» درج گردیده است.
من صاحب امتیاز و مدیر مسوول هفته نامه‌ی پیام دانشجو، سردبیر هویت خویش و سردبیر روزنامه‌ی گزارش روز بوده‌ام. ۲۰ سال گذشته هر نوع محرومیت اجتماعی (به مدت ۱۰ سال)، زندان و شکنجه (به مدت ۱۵ سال) توقیف و انحلال (توقیف سه نشریه‌ی مذکور و نیز توقیف ندای دانشجو و انحلال مجوز اتحادیه ی اسلامی دانشجویان و دانش آموختگان) متحمل شده‌ام، مربوط به کار نویسندگی، روزنامه‌نگاری و فعالیت‌های مدنی و حقوق بشری بوده است. دروغ‌های روسای جمهوری اسلامی را به حساب وظیفه‌ی اسلامی آنها برای دفاع از نظام مقدس اسلامی بگذارید.
حشمت اله طبرزدی
هفتم مهر ماه ۱۳۹۳ خورشیدی
سالن ۱۲ زندان رجایی شهر
https://khodnevis.org/article/60774#.VC0mHkvaEat
در آن زمان همبندی آقای مهندس امیرانتظام، مهندس میر سعیدی، و دوستان دیگری چون صادق سیستانی و حسن کریمی بودم. آنها با برخوردی طنزآمیز از من پرسیدند؛ پس تو چه کاره هستی!؟
آن دوران گذشت تا محمود احمدی‌نژاد کشتی بان پست در نظام مقدس اسلامی شد. من همچنان زندانی بودم و او در سفر نیویورک، در پاسخ به خبرنگار مدعی شد؛ ما در ایران هیچ زندانی سیاسی نداریم. در دوره ایشان البته به اندازه‌ای زندانیان سیاسی افزایش یافته بودند که سالن ۱۲ زندان رجایی شهر همگی از هم پرسیدند پس ما را به چه دلیل زندانی کرده‌اند؟
این دوره ی ۸ ساله نیز بگذشت تا نوبت به آقای حسن روحانی رسید تا جانشین روسای پیشین شود تا همچنان پاسدار نظام مقدس اسلامی باشد. اخیرا شنیدم گویا ایشان نیز مدعی شده‌اند کسی را به دلیل انجام وظیفه‌ی روزنامه‌نگاری بازداشت نکرده یا نمی‌کشند!
چند روزی است زندانیان سیاسی سالن ۱۲ رجایی شهر از من می‌پرسند بالاخره تو روزنامه‌نگار هستی یا نه؟
برای آگاهی خوانندگان عزیز توضیح می‌دهم که اگر لایحه ی دفاعیه‌ی من در مورد پرونده ی سال ۸۸ که منجر به ۸ سال حبس قطعی برایم شده است را بخوانید، متوجه خواهید شد که دلیل اصلی محکومیتم، مطالبی است که در وبلاگ «پیام دانشجو» درج گردیده است.
من صاحب امتیاز و مدیر مسوول هفته نامه‌ی پیام دانشجو، سردبیر هویت خویش و سردبیر روزنامه‌ی گزارش روز بوده‌ام. ۲۰ سال گذشته هر نوع محرومیت اجتماعی (به مدت ۱۰ سال)، زندان و شکنجه (به مدت ۱۵ سال) توقیف و انحلال (توقیف سه نشریه‌ی مذکور و نیز توقیف ندای دانشجو و انحلال مجوز اتحادیه ی اسلامی دانشجویان و دانش آموختگان) متحمل شده‌ام، مربوط به کار نویسندگی، روزنامه‌نگاری و فعالیت‌های مدنی و حقوق بشری بوده است. دروغ‌های روسای جمهوری اسلامی را به حساب وظیفه‌ی اسلامی آنها برای دفاع از نظام مقدس اسلامی بگذارید.
حشمت اله طبرزدی
هفتم مهر ماه ۱۳۹۳ خورشیدی
سالن ۱۲ زندان رجایی شهر
https://khodnevis.org/article/60774#.VC0mHkvaEat
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر