خبرگزاری هرانا – اعمال محدودیت های مضاعف از سوی مسئولین زندان سنندج در کنار جمعیت مازاد بر ظرفیت این محل تحمل حبس را برای زندانیان بسیار دشوار کرده است. به دلیل فقدان امکانات، تراکم مازاد بر ظرفیت و اعمال سلیقه ای محدودیت ها از سوی مسئولین زندان مشکلاتی چون قطع عمدی گاز، بوجود آمدن بیماری های کلیوی و پروستات به دلیل آب شرب نامناسب، فقدان امکانات پزشکی مناسب، عدم تفکیک جرائم، توهین و ضرب و شتم زندانیان، کیفیت پایین و کمبود مواد غذایی مورد نیاز در این زندان در سطح گسترده ای به چشم میخورد.
به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، زندان مرکزی سنندج علیرغم تبلیغات رسانه ای دستگاه قضا از استاندارد بسیار پایینی برای نگهداری زندانیان و تضمین برخورداری آنان از حقوق تعریف شده خود برخوردار است.
منابع نزدیک به زندانیان و خانواده های آنان در تماس با هرانا از «مشکلات عدیده و اعمال محدودیت های متعدد فراقانونی» برای ساکنین این زندان خبر داده اند.
زندان مرکزی سنندج دارای ۱۰ بند است که یکی از بندها ویژه ی زندانیانی است که متادون مصرف می کنند. هر بند دارای چند اتاق است که با دیوارهای ۱.۵ متری و یا با چینش تخت ها تفکیک شده اند. بطور میانگین اتاق ها دارای ۱۰ تخت و ۱۲ متر مساحت است.
زندان مرکزی سنندج در روز ملاقات
در هر اتاق ۲۰ الی ۲۵ زندانی نگهداری می‌شوند. معمولا نیمی از زندانیان از داشتن تخت برای خواب محرومند و به اصطلاح زندانیان «کف خواب» بوده و در کف اتاق ها و راهرو ها، به صورت چسبیده به هم می خوابند.
عمده مشکلات زندانیان زندان مرکزی سنندج که در تحقیق میدانی برای هرانا مستند شده به شرح ذیل است:
– قطع عمدی گاز زندان که باعث اجبار زندانیان در استفاده از آب سرد برای حمام و نیز آب شرب نامناسب میشود (این موضوع باعث شده زندانیان در تعداد بالا دچار بیماری های کلیوی و پرستات شوند.)
– بستن درب بندها علیرغم فقدان امکانات رفاهی لازم در داخل سالن ها، قطع ارتباط و به نوعی قرنطینه کردن زندانیان.
– فقدان وجود دندان پزشک و چشم پزشک در زندان، هم‌چنین ویزیت نکردن بیمارانی که مشکلات آنان “عمومی” تشخیص داده شود مانند مبتلایان به آنفولانزا.
– توهین و ضرب و شتم زندانیان توسط افسران نگهبان.
– محروم کردن زندانیان از فعالیت های ورزشی.
– اعمال تنبیه از طریق نگهداری دراز مدت و خارج از ضابطه زندانیان در سلول انفرادی به ویژه در بند جوانان.
– نگهداری زندانیان غیرمعتاد در بند زندانیان متادونی (زندانیان معتاد)
– عدم تفکیک زندانیان سالم از زندانیانی که از بیماری های مسری-عفونی خطرناک هم‌چون هپاتیت و ایدز رنج می برند.
– کیفیت بسیار پایین غذاهای سرو شده به ویژه در ۶ ماهه دوم سال.
– عدم فروش یا ارائه مواد خوراکی لازم در فروشگاه کوچک زندان.
– عدم فعالیت بخش های مددکاری و امور حمایت از زندانیان که موجب نقض حقوق محبوسینی میشود که فاقد توان پیگیری امور حقوقی خود هستند. در ساده ترین مثال نگهداری درازمدت زندانیان به صورت بازداشت موقت و بلاتکلیف در این زندان بسیار به چشم میخورد. (به عنوان مثال یک زندانی متهم به قتل و سرقت مسلحانه مدت ۷ سال است به صورت بلاتکلیف در این زندان نگهداری می شود)
نقشه هوایی زندان مرکزی سنندج
این خبرگزاری در شش‌ماهه دوم سال ۹۴ نیز در «گزارشی اجمالی از وضعیت زندان سنندج» به این زندان پرداخته بود که در مقایسه با گزارش ارائه شده سال جاری، وضعیت این زندانیان نه تنها بهتر نشده، بلکه مشکلات و اعمال محدودیت های بیشتری در این زندان مشاهده شده است.
یک منبع مطلع که یکی از اعضای خانواده اش در این زندان به سر می برد به گزارشگر هرانا گفت “شدت این مشکلات تا حدی است که عضو دربند خانواده ما دچار افسردگی مزمن شده و تحمل حبس برایش تقریبا ناممکن شده است.”
این وضعیت درحالی گزارش میشود که خبرگزاری های دولتی در ایران ظرف سال های گذشته، گزارش های «تبلیغاتی» در مورد این زندان منتشر کرده اند. در این گزارشات که با بازدید مسئولین محلی و قضایی بهمراه خبرنگاران بوده، تنها بندهای «قرآنی، اشتغال، مشاوره و قرنطینه» با هماهنگی مسئولان زندان مورد بازدید قرار گرفته که تا حدودی نسبت به بندهای دیگر از وضعیت بهتری برخوردار بوده است.
به گفته یکی از این زندانیان، قبل از بازدیدهای مسئولین، زندانیان همین بندهای مورد اشاره نیز مجبور به تغییراتی در باب «تمیزکاری» و تغییراتی موقت می‌شوند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر